I sit between the pulse of thought
and the frenzy of the streets,
my heart beating in harmony
with the footsteps of passersby;
a sigh rises, becomes wind --
passing over a stranger’s shoulder.
A shadow slips across my desk --
is it mine, or the world’s?
I touch its edge, trembling,
shaping a point
where inside meets outside,
where pain dances with laughter,
and laughter with pain.
Words twist and coil like smoke,
half in me, half beyond;
each line a bridge
over the river of the self,
into the flowing forest of being.
A glance, a scent, a memory
leaps outward and inward --
and poetry blossoms
in the depth of a spring
watched by my soul,
and watched as well by the world.
مرز ناپیدا
نشسته ام من میان تپش اندیشه
،و سرسام خیابان ها
قلبم با صدای پای رهگذران
هم آوا می تپد؛
--آهی بر می خیزد، باد می شود
.از روی شانه غریبه ای می گذرد
--سایه ای می لغزد روی میزم
از آن من است، یا جهان؟
،لبه اش را لمس می کنم، لرزان
نقطه ای می سازم
،که درون با برون تلاقی می کند
،جایی که درد با خنده می رقصد
.و خنده با درد
،واژهها پیچ و تاب می خورند ، دود گونه
نیمی در من، نیمی در بیرون؛
هر بیت پلی است
،بر فراز رود خود
.به جنگل هستی جاری
نگاهی، عطری، خاطره ای
--می جهد به بیرون و درون
و شعر شکوفا می شود
در ژرفای چشمه ای
،که روحم تماشا می کند
.و جهان نیز به تماشا نشسته