I 'nnammurète

Si guardàine citte
e senza fiète
i 'nnammurète.
Avìne ll'occhie ferme
e brillante,
ma u tempe ca passàite vacante
ci ammunzillàite u scure
e i trimuìzze d'u chiante

E t'ècchete na vòte, come ll'èrve
ca tròvese ncastrète nda nu mure,
nascìvite 'a paróua,
pó' n'ate, pó' cchiù assèie:
schitte ca tutt'i vòte
assimmigghiàite 'a voce
a na cosa sunnète
ca le sintìse 'a notte e ca pó' tòrnete
cchiù dèbbue nd' 'a jurnète.

Sempe ca si lassàine
parìne come ll ombre
ca ièssenc allunghète nd'i mascìje;
si sintìne nu frusce, appizzutàine
'a ricchia, e si virìne;
e si 'ampijàite 'a 'uce si truvàine
faccia a faccia nd'u russe d'i matine.