Για λίγο...

Σαν την ανάσα που χάνεται στο απέραντο κενό.

Σαν τα χνωτα που ζεσταίνουν εμάς, 

Για λίγο...

Έτσι και η ζωή όλων οδηγείται στο άπειρο...

Το άπειρο της ψυχής και του ανθρώπινου μυαλού, 

Την έκταση που δεν μπορεί να καλύψει η ανθρώπινη λογική

Και παραμένει ακατάλυπτη

Μέχρι ο εκλεκτός να την αγγίξει! 

Κρυμμένος στο σκοτάδι 

Περιμένοντας το φως 

Που κρύβει μέσα του σκότος

Και ελεύθερονοντας όλους τους άλλους

Που είναι φυλακισμένοι στον εαυτό τους 

Που είναι παγιδευμένοι στα πάθη τους

Που βρίσκονται στο ψέμα τους

Που υπάρχουν στην αλήθεια

Έτσι και η αγάπη.

Έτσι και η αγάπη μας ζεσταίνει για λίγο...

Αλλά αργότερα είναι σίγουρο ότι θα χαθεί

Στο απέραντο

Μίσος....