Το τέλος πλησιάζει και η ανθρωπότητα είναι ακόμα στην αρχή.
Περπατώντας και έχοντας τα μάτια της ορθάνοιχτα
Σαν κάποιον που μόλις έχασε το φως του.
Και έτσι χωρίς όραμα και ζώντας στην αγωνία
Το τέλος δεν θα τους λυπηθεί και θα τους αφήσει στην άγνοια,
Μια κατάσταση που κανένας δεν θέλει να βίωση εν γνώση του.
Όμως... Είναι γραφτό τους να πεθαίνουν προσπαθώντας.
Προσπαθώντας να καταλάβουν ότι δεν γνωρίζουν
Και να παραδεχτούν ότι είναι άγνωστοι στο θάνατο.
Διότι όταν αυτός πλησιάζει γυρνάνε την πλάτη τους
Όμως... Είναι γραφτό μας να πεθαίνουμε προσπαθώντας.
Προσπαθώντας να κατανοήσουμε γιατί τελειώνουν όλα τόσο σύντομα;
Γιατί ο κόσμος μας είναι ακόμα στην αρχή;
Γιατί πεθαίνουμε;
Και έτσι περνάμε την ζωή μας σκεπτόμενοι τον θάνατο...
-
Author:
teo_sta (
Offline) - Published: July 23rd, 2023 02:05
- Category: Surrealist
- Views: 2
Offline)
Comments1
Destiny. Contemplation. Questions.
The human condition runs throughout your poem. Great write. I do wonder how much more the words flow in Greek.
Thank you so much!! Yeah I think you can understand that this poem talks about the human nature by the title. I personally think that translate the poem to another language may change the message a little bit but it's okay since you got it!!
To be able to comment and rate this poem, you must be registered. Register here or if you are already registered, login here.