Κομμάτια ενός καθρέφτη

Το τέλος πλησιάζει και η ανθρωπότητα είναι ακόμα στην αρχή.

Περπατώντας και έχοντας τα μάτια της ορθάνοιχτα

Σαν κάποιον που μόλις έχασε το φως του.

 

Και έτσι χωρίς όραμα και ζώντας στην αγωνία

Το τέλος δεν θα τους λυπηθεί και θα τους αφήσει στην άγνοια, 

Μια κατάσταση που κανένας δεν θέλει να βίωση εν γνώση του.

Όμως... Είναι γραφτό τους να πεθαίνουν προσπαθώντας.

 

Προσπαθώντας να καταλάβουν ότι δεν γνωρίζουν

Και να παραδεχτούν ότι είναι άγνωστοι στο θάνατο.

Διότι όταν αυτός πλησιάζει γυρνάνε την πλάτη τους

Όμως... Είναι γραφτό μας να πεθαίνουμε προσπαθώντας.

 

Προσπαθώντας να κατανοήσουμε γιατί τελειώνουν όλα τόσο σύντομα; 

Γιατί ο κόσμος μας είναι ακόμα στην αρχή; 

Γιατί πεθαίνουμε; 

Και έτσι περνάμε την ζωή μας σκεπτόμενοι τον θάνατο...