My Fragments

Sparrow-like,
each day I gathered a speck of my heart
from wherever it had fallen
and tucked it into my crop,
lest the winds of the world
empty me of my own self.

And when evening came,
I would perch on a silent branch
and from those tiny heart-crumbs
build myself a new nest,
so that tomorrow
I could once again
take flight anew.

تکه‌ های من

،گنجشک ‌وار
هر روز ذره ‌ای از قلبم را
هر جا فتاده بود
،در چینه ‌دانم جا دادم
تا مبادا
بادهای دنیا
.مرا از یاد خودم تهی کنند

،و چون به شام می ‌رسیدم
بر شاخه‌ ای خاموش می ‌نشستم
و از همان ریزه ‌قلب ‌ها
،آشیان تازه ‌ای می ‌ساختم
تا فردا
دوباره بتوانم
.از نو پرواز کنم