Celebration of Life

Before sixty,

November 26th

was just a number on the calendar,

a single day

with a lonely candle

and a smile

that flickered

and faded.

But after sixty,

the ivory tower of the calendar

levelled with the sea,

and time

no longer dared

to mark its days.

Each morning I woke, it was a birth:

in the breath of lilies,

in the light of silk,

in the thought of a fish,

in the mind of the earth,

in a gaze.

I can still love,

and let urge

wander freely within me.

I can set my dreams

to flight,

raise the seals

of my exploratory ship.

My wrinkled wrinkles

are no longer ID cards;

they are maps,

compasses,

and my vessel

still glides

along their lines.

جشن زندگی

تا پیش از شصت سالگی

پنجم آذر

،عددی بود روی تقویم

یک روز مشخص

با شمعی محدود

و لبخندی 

که می آمد

.و می رفت

اما از شصت سالگی

برج عاج تقویم

،هم سطح دریا شد

و زمان

دیگر جرأت

.شماره گذاری نداشت

  :هر صبح که چشم گشودم، تولد بود

،در نفس زنبق

،در نور ابریشم

،در فکر ماهی

،در ذهن زمین

.در نگاه

در اینکه هنوز

 ،می توانم دوست بدارم

و انگیزه

در من

.رفت و آمد کند

می توانم

رویاهایم را

به پرواز درآورم

و بادبان های کشتی اکتشافی ام را

.به اهتزاز

چین و چروک های چروکیده ام 

،شناسنامه نیستند

نقشه های راه اند و قطب نما

و زورقم

در خطوطشان

شناور است

.همچنان