Για Εσένα

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Πρόσωπο που κοίτα την άβυσσο η ψυχή του καλλιτέχνη...

Άραγε νιώθουν το κοίταγμα της;

Τόσο ψυχρό και τόσο μοναχικό.

Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις.

Κάθε φορά, λατρεύεις να συγχωρείς τα λάθη μου...

Άραγε νιώθεις τη μοναξιά ;

Απολαμβάνεις όσο και εγώ την παρέα της;

Τα γέλια τη ψυχής μου, πλημμυρίζουν τη μορφή της

Και μέσα από αυτή γεννιέσαι εσύ...

Ω κάθε φορά που σε αντικρίζω...

Είναι σαν να με αντικρίζω για πρώτη φορά.

Μα, απολαμβάνεις όσο και εγώ την παρέα της;

Νιώθεις την προστασία της αβύσσου όταν αυτή θέλει να με πάρει κοντά της;

Ίσως να μην ξέρω πως να σε ευχαριστήσω

Άβυσσος η ψυχή

του ανθρώπου.